TEN, którego Duch Święty na kartach Starego Testamentu coraz jaśniej i wyraźniej przedstawiał za pomocą Proroctw Mesjanicznych, obrazów, symboli i typów, a czasem objawiał Go bezpośrednio w Preegzystentnej Postaci Anioła Pańskiego, w Nowym Testamencie ukazał Go jako Słowo, które ciałem się stało i zamieszkało wśród nas” (Jan 1,14).
W Ewangeliach i Księdze Dziejów Apostolskich w sposób barwny i niezwykle prosty opisane zostało narodzenie, życie, nauczanie, służba, śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, Listy Apostolskie natomiast naświetlają biblijne, fundamentalne prawdy dotyczące Osoby i Dzieła Pana Jezusa Chrystusa, podczas gdy ostatnia księga Biblii zajmuje się nie tylko objawieniem przyszłych wydarzeń, ale przede wszystkim OBJAWIENIEM JEZUSA CHRYSTUSA jako Sędziego, Króla królów i Pana panów, który przyjdzie wkrótce, ujrzy Go wszelkie oko (Obj. 1,7) i zegnie się przed Nim wszelkie kolano (Fil. 2,10. Obj. 5,13. Jan. 5,23. por. Iz. 43,23).
Z uwagi na swój tajemniczy, zagadkowy i symboliczny charakter jest to księga niezwykła.